Kącik Czarownicy: SABAT IMBOLC, czyli celtyckie święto światła

1 i 2 luty to dla wszystkich czarownic, wiedźm, wieszczek i innych ludzi obdarzonych darem magii Sabath Imbolc, czyli święto światła, wody i mocy. Odnosi się do przejścia od zimy do wiosny. Koncentruje się na nowych początkach, narodzinach i obietnicach nadejścia wiosny oraz okazaniu bóstwom wdzięczności za przetrwanie mroźnej zimy. Chrześcijanie powinni kojarzyć ten czas ze Świętem Matki Boskiej Gromnicznej.

Z sabatem Imbolc powiązana jest celtycka bogini Brygida. Mimo że najściślej związana jest ona z Irlandią, Brigid była również ważnym bóstwem w Szkocji, Walii i wielu innych częściach Europy, głównie przez germanów i wikingów. Brygida jest boginią ognia i płomieni, zmian, poezji i inspiracji, a także kowalstwa i ognia kuźni, wody, proroctwa, transformacji, mądrości, edukacji oraz nauki. Jest również boginią narodzin, do której w trakcie porodu można się zwrócić z prośbą o to, by matka i maleństwo były zdrowe i bezpieczne.

Zgodnie z tradycją w Imbolc wiele kowenów otwierało wszystkie drzwi i okna, a na progu domów stawały zamieszkujące w nim kobiety, chcące w ten sposób otrzymać błogosławieństwo Brygidy. 

W mitologii celtyckiej Brygida uosabia potrójną boginię. Według mitów w rzeczywistości istnieją trzy siostry o imieniu Brigid, które scaliły się w jedną o potrójnym aspekcie. Pierwsza z nich jest boginią płodności, kobiecości i ogniska domowego, druga kowalstwa i ognia kuźni, a trzecia ognia kreatywności, mądrości i zmian.  Bogini jest związana z transformacją i nowym porządkiem, podobnie jak Imbolc.

Bogini Brigid,
rys. Wendy Andrew

Brygid występuje w wierzeniach pod kilkoma imionami. Czasem nazywa się ją Boginią o Dwóch Twarzach. Geneza tego imienia sięga prawdopodobnie najstarszych wizji Brigid jako bogini. Pochodzi jeszcze sprzed czasów chrześcijańskiej świętej, kiedy Brygid miała być personifikacją całego świata i posiadać dwa oblicza - jedno, które pokazywała w zimie, oraz drugie - z pory letniej [Celtowie uznawali tylko dwie pory roku]. Jej zimowa twarz była przerażająca i cała czarna. Nazywano ją Cailleach.

Legenda głosi, że dawno, dawno temu mroczna, potężna Cailleach uwięziła w swoim górskim zamku dziewczynę zwaną Bride. Chciała w ten sposób oddzielić ją od swojego pierworodnego syna - boga światła. Gdyby doszłoby do ślubu pary, Cailleach straciłaby swoją władzę i moc. Podczas jednego z zimniejszych dni, wysłała dziewczynę po drewno na opał. Nie przewidziała tego, że Bride może się  natknąć na szukającego ją ukochanego. Młody Angus usłyszał śpiew swojej wybranki i odszukał ją po głosie. Para musiała uciekać przed gniewem Cailleach, która posyłała w ich stronę potworny mróz i burze śnieżne, ale siła światła Angusa pomagała im walczyć z wściekłością matki. Ostatecznie młodym udało się wyrwać spod szczęk mściwej bogini. Cailleach zrozumiała swoją porażkę, oddała władzę synowi a sama zmieniła się w kamień i czekała na swojej gorze na powrót zimy.

Z przyjściem wiosny wiąże się również przebudzenie zwierząt z zimowego snu. 2 lutego odbywa się tzw. Międzynarodowy Dzień Świstaka. Ludzie wypatrują wtedy świstaków wyłaniających się z jam. Jeżeli niebo jest wtedy zachmurzone, ciepłe dni przyjdą nie wcześniej niż na sześć tygodni. Jeżeli jednak święci słońce i jest odwilż, a świstak po wyjściu na zewnątrz zobaczy swój cień, to jest niestety zły omen, który mówi, że zima powróci i utrzyma się do maja. Wróżba ta trochę przypomina praktyki wiedźm i druidów z dawnych czasów. Mieli oni wiele sposobów, dzięki którym nieźle radzili sobie bez współczesnych sprzętów i techniki badających klimat i pogodę. Np. przełamując gałązki drzew i krzewów, szukali świeżych soków, wskazujących na odradzanie się rośliny. Obserwowali zachowanie zwierząt, które nie zapadły w sen zimowy oraz powracające po zimie ptaki. Szukali w zaspach śniegu nowo wyrosłych przebiśniegów i zawilców. Ziemia dawała im wiele znaków, których obecnie nawet nie zauważamy.

W rytuałach dnia Imbolc płomienie symbolizują Słońce i ważne planety, które mają nam pomóc w osiągnięciu wybranego celu. W dawnych czasach używano świec do odgonienia mroków nocy, a ogień był drugim najważniejszym po Słońcu źródeł światła i ciepła. Według Celtów dzień 2 lutego był pierwszym dniem roku. Podczas Imbolc należało oczyścić swoje ciało i duszę. Tak jak odchodząca zima "zmywała" ze świata to, co już minęło, również i ludzie chcieli porzucić stare i wejść w nowe. Zapomnieć o porażkach, a skupić się na tym, co jeszcze można było osiągnąć. Dlatego dużą rolę odgrywa tu wstawiennictwo Brygidy, ponieważ jest ściśle związana z naturą, nowym porządkiem, mądrością i sztuką. Często modlili się do niej o wstawiennictwo artyści, malarze, poeci, rzeźbiarze i ciężarne kobiety.

Do czynności, które wykonuję w czasie sabatu Imbolc należą błogosławieństwo nowych projektów, bóstw natury i zwierząt, ofiarowanie nowych magicznych narzędzi i przedmiotów, wróżenie, przepowiadanie przyszłości, pieczenie ciasteczek z wróżbą oraz robienie i błogosławienie świec rytualnych i słomiastej kukiełki lub krzyżyka Brigid. Krzyżyk jest symbolem ochrony, wykonywany jest ze słomy, drobnych gałązek i trzciny, chociaż współcześnie słomę często zastępuje się suszonymi ziołami i kwiatami czy nawet kawałkami tkaniny i bibułki.

Kolory świec i ozdób oraz ich symbolika:
BIAŁY - oczyszczenie, pokój, ochrona, uzdrowienie, prawda, wróżenie, duchowe oczyszczenie, dzieciństwo i niewinność;
ZIELONY [jasne odcienie]  - obfitość, wzrost, płodność, zdrowie i witalność, wyciszenie, nowe porządki, dobrobyt;
RÓŻOWY -  harmonia, czułość, kobiecość, miłość, duchowe i cielesne uzdrowienie, cnota, honor, zadowolenie;
ŻÓŁTY  -  radość, witalność, kreatywność, otwartość, komunikacja, słońce/ciepło, planowanie, zdolności paranormalne, jasnowidzenie, atrakcyjność.

Kwiatami powiązanymi z sabatem są KROKUSY - przyciąganie miłości, wizje, rozsądek i odrodzenie, oraz NARCYZY/ŻONKILE - spokój, płodność, miłość, wytrwałość, magia i życzenia.

Kryształami szlachetnymi i metalami przypisanymi święto są:
AMETYST  - sny, uzdrowienie, odwaga, szczęście, równowaga, początki, zmiany, wróżenia;
TURKUS  - atrakcyjność, równowaga,  klarowność, współczucie, odwaga, uzdrowienie, poprawa, wewnętrzna siła i mądrość;
MOSIĄDZ  - równowaga, radykalna zmiana, bezpieczeństwo i energia słoneczna;
ZŁOTO  - władza, moc, sukces, mądrość, światło/oświecenie, duchowe oczyszczenie, siła.

Osoby chcące uczcić zwycięstwo światła nad ciemnością, starają się wykonywać czynności w pewien sposób odzwierciedlające to, co zachodzi własnie na ziemi. Tradycyjne pokarmy w Imbolc to nasiona, rośliny strączkowe i bulwiaste oraz wino i ziołowe napary, które symbolizują kiełkująca roślinność i świeżość tego, co właśnie wychodzi na powierzchnię. Wskazany jest również miód i potrawy do których można go dodać. Nie chodzi tu tylko o jego dobre właściwości, ale również o złoty kolor, który tak usilnie kojarzy się ze słońcem. Osobiście polecam miodowo jabłkowe racuszki, pycha.

Wiccanie często ponawiają w tym dniu swoje inicjacje, żeby podkreślić ich trwałość. Oprócz wspomnianych już wcześniej rytuałów dotyczących życzeń i planów, praktykuje się też magię leczniczą. To dobry czas na odrzucenie złych nałogów i przyzwyczajeń. Magię wspomogą wiosenne świeże pędy roślin i kwiatów, tylko trzeba uważać, by podczas zbierania ich nie trafić na gatunki chronione.

Żeby złe myśli nas nie rozpraszały, dobrze jest wypisać na kartce wszystkie dręczące nas problemy, troski i lęki, a kartkę spalić. Pozwoli nam to uzyskać komfort psychiczny i pomóc odejść męczącym nas sprawą i zacząć nowy cykl lunarny w harmonii i spokoju.

Jakkolwiek świętujemy Imbolc, nie zapominajmy o zabawie, bo to ona jest podstawą magii tego dnia. Pozytywne myśli i wiara w spełnienie marzeń potrafią zdziałać cuda, więc niezależnie od warunków, starajmy się maksymalnie wykorzystać ten czas. Wszystkiego najlepszego w nowy roku.

Do następnego. Buziaki. Bez odbioru...