Życie bez Ciebie...Jeśli o Tobie zapomnę, stanę się kimś innym. Rozdział 6.

Trawa łaskocze w szyję. Leżą na trawniku w cieniu stołu. Na stole resztki śledzia, ziemniaków i wypity do połowy porter. Dziadek pyta z zamkniętymi oczami, kto potrzebuje pożaru lasu?

Wykarczak sosnowy i żerdzianka szewc.

A jeśli powiem żuk iglastoskóry?

To powiem Trawa łaskocze w szyję. Leżą na trawniku w cieniu stołu. Na stole resztki śledzia, ziemniaków i wypity do połowy porter. Dziadek pyta z zamkniętymi oczami, kto potrzebuje pożaru lasu?

Wykarczak sosnowy i żerdzianka szewc.

A jeśli powiem żuk iglastoskóry?

To powiem kobielatka. Często myślisz o pożarze, dziadku?

Myślę o chrząszczu pospolitym i o zajęcu szaraku, którzy straciliby dach nad głową. Jest tak niemiłosiernie gorąco, a głupi ludzie robią sobie z lasu wysypisko śmieci. W takich momentach wstyd mi za to, że także jestem człowiekiem i obcuje z tymi ignorantami.

Ona próbuje wyobrazić sobie jeszcze gęstszy upał. Przecież to chore leżeć sobie tak po prostu na trawniku przed domem, domem drewnianym, domem drewnianym na skraju lasu.

Bałeś się, kiedy się paliło?

Nie wiem, Oczko moje, myślałem wtedy tylko o wodzie.

Zostawia go na trawie, leżącego tak z rękami pod głową, ramionami ułożonymi w trójkąty, z wyraźnymi mięśniami, i żebrami.

Kiedy wraca, wylewa na niego wodę. Śmieje się, a on mruży oczy w jej stronę. Cała karafka na twarz. Wodna bitwa rozpoczęta. Ostatni tydzień wolności. Za tydzień piekło w nowej szkole. Gimnazjum to chyba najgorszy okres. Głupie gatki, udawane uprzejmości, fałszywe przyjaźnie, a za plecami litościwe spojrzenia, jednoznaczne szepty. Puste dziewczyny, uganiające się za pseudo-macho. Szkolni koledzy zachowujący się jak Neandertalczycy, którzy dopiero co zeszli z drzewa. Jeszcze trzy lata, ostatnie dwa lata z tymi dziwolągami. Czas leci tak nieubłaganie, zabierając po drodze radość, siłę i nadzieję...?