NIE MUSISZ...

Och! Jak mam czasem dosyć tych sfrustrowanych ludzi wokół mnie. Stawiają sobie kosmiczne, wygórowane wymagania, podążają za cudzymi marzeniami, liczy się dla nich tylko sława, kasa, prestiż... A potem tylko nienawidzą. Nienawidzą innych, bo Ci okazali się lepsi od nich. I nienawidzą siebie, bo okazali się gorsi od innych. A czy w ogóle istnieją ludzie lepsi i gorsi? No, niektórzy uważają, że tak. Są to ludzie zakompleksieni, o niskiej samoocenie, którzy nie doceniają swoich atutów, tylko za wszelką cenę chcą upodobnić się do swojego idola; aktora, piosenkarza, etc. Potem jednak zaczynają dusić się w tym chorym układzie i... muszą udawać. 

Jeśli i ty należysz do tej grupy ludzi, powiem ci coś, co kiedyś usłyszałam od swojego dziadka. Nie musisz udawać. Nie musisz kłamać, Nie musisz przejmować się krytyką, bo ta zawsze była, jest i będzie. No cóż, nie dogodzi się wszystkim. Nie musisz być idealny. Nie musisz być najlepszy. Nie musisz się wstydzić siebie, swoich bliskich, swojego domu. Nie musisz zawsze dobrze się bawić. Nie musisz się bać. Nie musisz spełniać nie swoich oczekiwać. Nie musisz dedykować swojego życia utartym ścieżką; liceum, studia, korpopraca na etacie, małżeństwo, dziecko, co rok nowe auto prosto z salonu, wakacje na Karaibach, Turcji czy innym shicie. Nie musisz. Nie musisz. Nie musisz.

Nie musisz. Nie musisz mieć elokwentnego zdania na każdy temat. Nie musisz na siłę szukać u innych aprobaty. Nie musisz udawać. Jesteś wystarczający dobry, kiedy jesteś sobą. Po prostu. Nie musisz. Możesz. Zmień nastawienie, perspektywę, wszystko. Nie pozwól nikomu stłamsić swojej osobowości. Pamiętaj, to TWOJE życie, nigdy nie pozwól, aby ktoś inny przeżył je za CIEBIE.Pozdrawiam.